władca dziedziczny

См. также в других словарях:

• władca — m odm. jak ż II, DCMs. władcacy; lm M. władcacy, DB. władcaców «ten, kto sprawuje władzę; monarcha, panujący» Władca dziedziczny. Okrutny, sprawiedliwy władca. Udzielny władca. ∆ Władca absolutny «monarcha, król sprawujący najwyższą władzę w… …   Słownik języka polskiego

• dziedziczny — dziedzicznyni 1. «o właściwościach fizycznych i psychicznych: przekazywany potomstwu przez rodziców albo przodków, przejęty od rodziców albo przodków» Choroba dziedziczna. Cecha dziedziczna. 2. «o dobrach materialnych: otrzymany w spadku,… …   Słownik języka polskiego

• emir — m IV, DB. a, Ms. emirirze; lm M. owie, DB. ów «do VII w. dowódca wojsk w krajach arabskich, potem władca muzułmański sprawujący władzę wojskową i cywilną na podległym mu terytorium; w okresie sułtanatu: dostojnik (tytuł często dziedziczny, nie… …   Słownik języka polskiego

• król — I m I, DB. króla 1. lm M. owie, DB. ów «osoba reprezentująca najwyższą władzę w państwie o ustroju monarchicznym; władca koronowany» Król dziedziczny. ∆ Król elekcyjny «król obieralny» ∆ rel. Święto Trzech Króli, Trzech Króli «święto katolickie… …   Słownik języka polskiego

• król — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. owie, D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba sprawująca najwyższą władzę w państwie o ustroju monarchicznym, władca koronowany; także: tytuł monarchy : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• książę — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. jak n IVa, D.B. księcia, C. księciu, Mc. księciem; lm M. książęęta, D. książężąt {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niekoronowany władca państwa albo jakiegoś terytorium : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień